Rozdział 10

Moje palce zaciskały się na pękatym kubku, coraz ciaśniej, ignorując parzące ścianki. Wdychałam powoli zapach unoszącej się herbaty, słodkiego, lepkiego karmelu z gruszką. W błyszczącej tafli odbijało się moje zmęczone odbicie, ślad po ledwo przespanej nocy. Zasnęłam nad ranem, raptem na dwie godziny, żeby obudzić się zlana potem, przestraszona koszmarem, który się pojawił. Nienawidziłam siebie w tym momencie tak bardzo.
Herbata skończyła już parować, każdy kolejny łyk coraz mniej ranił język. Skrzywiłam się nieznacznie; ból był jedyną rzeczą, którą chciałam wtedy czuć. Odchyliłam się na krześle w kuchni i zamknęłam oczy.
Emocje, które mną targały, nie zniknęły, ku mojemu przerażeniu rozpierały moja klatkę piersiową coraz mocniej. Było jeszcze gorzej, bo analizowałam każdy fragment minionej nocy. Przerażało mnie, że chciałam jednego, a robiłam dokładnie drugie. No bo naprawdę? Irwin? Musiałam na głowę upaść. Jedyne racjonalne wyjaśnienie nie to takie, że oszalałam. Bo inaczej tego się nie da nazwać.
Ashton spał jeszcze na kanapie, kiedy jakieś pół godziny wcześniej na palcach przeszłam przez mieszkanie. Nie chciałam go budzić, nie chciałam konfrontować naszej dwójki. A co, jeśli był trzeźwy? A co, jeśli uknuł z Hemmingsem jakiś dziwny plan? Zaczynałam mieć paranoję.
- Widziałaś moją koszulkę?
Moje ciało przeszedł dreszcz i wróciłam do pozycji pionowej, spoglądając na Ashtona, który wszedł do pomieszczenia. Jego wzrok błądził po kuchni, szukając czegoś z irytacją.
- Zrobiłam z niej shake’a – parsknęłam, podnosząc kubek, który trzymałam, do góry. – Uwielbiam ten aromat potu. Jest niezwykle kuszący.
Ashton wywrócił oczami, a na jego ustach zagościł ten głupi uśmieszek, który zawsze wyłaził gdy tylko zaczynaliśmy się ze sobą drażnić. Co za irytujące stworzenie.
- Wiesz, mogłaś poprosić żebym się rozebrał, zamiast ściągać koszulkę z nieświadomego niczego człowieka – chłopak przekręcił głowę w bok, spoglądając na mnie z ciekawością. Wstałam, nie odpowiadając na zaczepkę, podchodząc do zlewu, żeby wymyć naczynia po śniadaniu. Ashton zaczął w tym czasie grzebać w lodówce. Starałam się ignorować fakt jego nagiego torsu, ale to było cóż… trudne.
- Gapisz się na mnie – zwrócił mi uwagę, w jego głosie można było dosłyszeć rozbawienie. Zagryzłam wargę i przekręciłam, opierając plecami o blat za mną. – Chcesz żebym jeszcze bardziej się rozebrał?
- Chciałabym żebyś się zamknął – założyłam ręce na piersi i pokręciłam głową, udając zdegustowaną. Gdyby nie fakt, że jakieś siedem godzin wcześniej całowałam się ze swoim współlokatorem, prawdopodobnie ta rozmowa nie robiłaby na mnie większego wrażenia.  Bo przecież tacy byliśmy, to właśnie robiliśmy: kłóciliśmy się, wyzywaliśmy, bezpiecznie flirtowaliśmy na odległość. Nikomu się nie działa krzywda, póki ja znajdowałam się po drugiej stronie stołu, a on po drugiej. Ale stół zaczął znikać, a cała relacja stała się gorzej niż niebezpieczna. Prawie jak seks bez kondoma i pigułek antykoncepcyjnych – niedopuszczalna.
- Jak znalazłem się w domu? Obudziłem cię? – zapytał Ashton, zamykając w końcu lodówkę. Wyjął z niej butelkę mleka i zaczął mocować z zakrętką, jak dziecko. Przytknęłam rękę do ust, żeby powstrzymać chichot.
- Hemmings mnie obudził – powiedziałam szybko, nadal przyglądając się bezradnemu chłopakowi. Mięśnie jego rak napięły się, gdy podniósł butelkę do ust. – Wyglądałeś jak gówno.
- Nie mogłem wyglądać jak gówno, ja nigdy nie wyglądam jak gówno – zaprzeczył Ashton, zezując na mnie. Przyłożyłam rękę do czoła, która chwile później zjechała na moją szyję, podpierając ją. Och czemu nie powiedzieć mu, co zrobił? – Gapisz się na mnie. Znowu.
- Nieprawda – bąknęłam, tracąc na chwilę animusz. Zaczerpnęłam powietrza, przygotowując się psychicznie na batalię z blondynem. – Prawie zwróciłeś śniadanie w salonie. Serio, naucz się pić, chłopie, bo lasek w ten sposób nie wyrwiesz.
Ashton odstawił na stół mleko i oparł się obiema rękami o blat. Mięśnie znowu się napięły, rozpraszając mnie. Utkwiłam wzrok w jego twarzy, co okazało się jeszcze gorszym pomysłem, bo jego spojrzenie przeszywało na wskroś.
- Nie muszę nikogo wyrywać – stwierdził nonszalancko. – Niektóre dziewczyny same się pchają w moje ramiona.
Uniosłam brwi.
- A to niby co miało znaczyć? – zapytałam, zagryzając wargę. Mogę przysiąc, że cień przeszedł przez twarz Ashtona, ale szybko zniknął, na powrót przywołując ironiczny uśmiech na ustach.  Dziwne.
- Nic takiego – powiedział trochę za szybko, żebym mu uwierzyła. Ziewnął w tym samym momencie, nawet nie trudząc się żeby zakryć usta. – Więc mówisz, że Luke mnie tu przywlókł?
Skinęłam powoli głową, mrużąc oczy. Nagie plecy Ashtona, które miałam teraz okazję podziwiać, nosiły na sobie znamiona czyichś wyraźnie zbyt mocno wbijanych paznokci, czerwone smugi tworzyły zgrabną sieć na jego skórze, w niektórych miejscach dało się dojrzeć plamki krwi. Nienawidziłam, kiedy laska zostawiała po sobie ślady na ciele chłopaka, naznaczając go. Facet to nie twoja własność, więc dlaczego do cholery to robisz? Co ci da, że następnego dnia biedak nie będzie mógł założyć normalnej koszulki, bo będzie się bał że ktoś zobaczy co robił w nocy? Bez sensu. Postanowiłam tego nawet nie komentować. Nie mój biznes.
- Ta, a potem mnie obudził, stwierdzając, że powinnam się zająć twoją pożal-się-Boże-osobą – odparłam, wskakując na stół i siadając na nim. Moje nogi zwisały nad ziemią na tyle wysoko, że mogłam sobie pozwolić na to, by nimi pomachać. Czasami fajnie było być niskiego wzrostu. – A potem zacząłeś się zachowywać jak niewyżyty nastolatek i myślałeś, że nasza lampa w salonie to twoja dziewczyna.
Ashton zrobił w moim kierunku zdziwioną minę.
- Nie mam dziewczyny – powiedział powoli, poważnie się zastanawiając, co takiego zrobił w nocy w stanie nietrzeźwym. Ledwo mogłam powstrzymać się od śmiechu.
- Po tym, jak Lampa aka Jane cię odtrąciła, to tak, myślę, że możesz nie mieć – nie wytrzymałam i wybuchłam śmiechem; Ashton przekręcił oczami w końcu rozumiejąc, że żartuję. Boże, jego odbicie w Lutrze jest prawdopodobnie mądrzejsze niż on sam. – Ale próbowałeś się też do mnie dobierać, a to było mniej zabawne.
- Och. I jak, podobało się?
- Czy mi się podobało? – zrobiłam na chwilę rozmarzoną minę, uśmiechając słodko. – Mam nadzieję, że jaja nadal cię bolą po tym, jak w nie ode mnie dostałeś.
 - Suka – warknął Ashton, a jego ręka automatycznie powędrowała w dół, prawdopodobnie sprawdzając, czy jego cenne narzędzie nadal jest w jednym kawałku. Parsknęłam, podpierając głowę o swoją rękę.
- Suka z klasą – ironizowałam. Chłopak minął stół i stanął przede mną, rozkładając dłonie wokół mnie, tak, że znalazłam się w pułapce. Bursztynowo zielone tęczówki wpatrywały się we mnie intensywnie.
- I jak podobało ci się zanim mnie zdzieliłaś? – zapytał, a jego oddech owiał moją szyje, mimo, że nie ruszyliśmy się nawet na milimetr. Poczułam, jak gorąco rozpływa się po moich policzkach.
- Nie – zaprzeczyłam, wkładając całą swoją siłę, jaka mi została, by brzmieć przekonująco. – Śmierdziałeś, więc to nawet gdyby doszło do skutku, nie miałoby prawo otrzymać etykiety „przyjemne”.
- Twoje policzki mówią co innego – zauważył, uśmiechając się szyderczo. Zaklęłam w duchu; nienawidzę tego, że szybko się rumienię. Nienawidzę okazywania słabości.
- Jesteś bez koszulki, nawet gdybym była ślepa, to bym się rumieniła – stwierdziłam, w pewnym sensie nawet nie kłamiąc. Ashtona klatka piersiowa była czymś, w co można było się po prostu wpatrywać, jak w obraz albo dobrze wykonane zdjęcie. Musiał naprawdę spędzić wiele godzin na siłowni by dojść do… tego.
- Dla ciebie mogę się znowu upić i to powtórzymy – poczułam jego usta na swoim policzku, muskające delikatnie skórę. Przez ułamek sekundy miałam ochotę obrócić twarz i pozwolić mu trafić w swoje wargi, ale szybko mi ta głupota wyparowała z głowy. Odepchnęłam go ręką i zeskoczyłam z blatu, rzucając w niego piorunujące spojrzenie.
- Powtórzymy co? – zapytałam, wychodząc z kuchni. – Gdybym chciała z kimkolwiek, cokolwiek, powtarzać, to ty byłbyś na ostatnim miejscu mojej listy.  
Och Chrissie. Kłamcą niestety jesteś fatalnym.

***

Witryny sklepowe krzyczały do mnie i do mojej przyjaciółki wyzywającymi szyldami, ogromnymi napisami o obniżkach. To była właśnie ta pora roku, w której przy odrobinie szczęścia można było zgarnąć całkiem fajne ubrania za grosze, spędzić dobrze czas na przymierzaniu dziwnych kreacji. Po prostu dobrze się bawiąc w babskim gronie.
Bay zadzwoniła do mnie później tego samego ranka proponując spotkanie. Nie potrafiłam jej odmówić, chociaż dobrze wiedziałam, że jestem zawalona robotą, mam do zrobienia kilka rzeczy na uczelnię, a przede wszystkim nie byłam psychicznie gotowa na jakikolwiek kontakt z ludźmi w momencie, w którym moje życie wyglądało jak zdrapka z loterii – nie wiedziałam, co kryje pod spodem.
Moja przyjaciółka ledwo się odzywała, wykazywała wybitnie małe zainteresowanie tym, co robiłyśmy. Siedząc w jednym z naszych ulubionych sieciówek odzieżowych oglądała rzeczy, które jeszcze kilka miesięcy temu skomentowała by jako szczyt bezguścia albo jeszcze gorszym epitetem. Zdenerwowałam się ostatecznie, gdy zaczęła przeglądać rzeczy w rozmiarze, którego nigdy w życiu nie będzie dane jej osiągnąć.
- Bay, co się kurwa dzieje? – Brunetka podniosła powoli głowę i spojrzała na mnie smutno, jakby przepraszająco. Szybko odwiesiła trzymaną w rękach tunikę i zaplotła ręce na piersiach, przełykając ślinę.
- Musimy pogadać – powiedziała cicho i zagryzła wargę. Wyglądała w tym momencie jakby miała się rozpaść na drobne kawałeczki, a przynajmniej rozpłakać.
- Chodź, pójdziemy coś zjeść i wszystko mi powiesz – powiedziałam, biorąc ją pod rękę. Bay uśmiechnęła się słabo i ruszyła do przodu, wychodząc ze sklepu.
- Więc? – zapytałam, kiedy obie zaopatrzyłyśmy się w kubki z kawą. Siedziałyśmy na podłodze, przy oknie  centrum handlowego, obserwując ludzi chodzących w dwie strony pod nami. Zawsze lubiłyśmy się z nich śmiać, próbując zgadnąć, kim są albo do kogo się tak śpieszą. Dzisiaj nie śmieszyło nas nic.
- Nie wiem od czego zacząć…
- Najlepiej od początku – stwierdzam, a przed oczami staje mi zmartwiona twarz Chrisa sprzed dwóch tygodni. Bay miała ten sam wyraz oczu, co jej chłopak kiedy u mnie był. Zmartwienia pomieszanego z nagą rozpaczą. Przełknęłam ślinę.
- To nie takie proste – stwierdziła brunetka, spoglądając w dół. – Wszystko poszło nie tak.
- B, nasze życie nigdy nie szło tak – parsknęłam, poprawiając włosy. Wsadziłam wsuwkę w usta, poprawiając w tym czasie grzywkę.
- Wiedziałam że nie zrozumiesz – wzdycha Bay. Nasze spojrzenia skrzyżowały się, kiedy prychnęłam niezadowolona.
- Jak na razie nie mam czego rozumieć, bo nic mi nie chcesz powiedzieć – wyrzuciłam ręce do góry, a moje oczy zamknęły się na chwilę. – Jak mam ci pomóc jak nie wiem, w co się tym razem wpakowałaś?
- Nie będziesz w stanie pomóc.
- Bo?
- Bo… - Bay urwała na chwilę, ważąc słowa. – Bo jestem w ciąży.
- Ty… - zaczerpnęłam powietrza, szybko analizując otrzymaną informację. – Co?
- W ciąży. Jestem w ciąży – wyszeptała Bay, wlepiając we mnie oczy błagalnie. Moje usta rozchyliły się, w niemym szoku, a potem uśmiechnęłam, najszerzej jak tylko potrafiłam.
- To wspaniale! – krzyknęłam, trochę za głośno, bo ludzie zaczęli mi się dziwnie przyglądać. – Kiedy powiesz Chrisowi?
- Nie powiem – odparła szorstko dziewczyna. – On nie może się dowiedzieć. To by wszystko zepsuło, wszystko.
- Czemu? Jestem pewna, że wiadomość o potomku tylko umocni wasz związek i będziecie żyli długo i szczęśliwie, jak księżniczka i książę. No wiesz, o tym większość dziewczynek marzy, a później chłopców. Dobra, głownie chłopców, bo dziewczynkom jest później wszystko jedno jak magiczny plemnik księcia trafi do ich zamku.
- Czy mogłabyś się zamknąć? – przerwała mi Bay.
- No to powiesz mi o co chodzi?
- Boże, Chrissie – jęknęła dziewczyna, stawiając pusty kubek z kawą obok siebie. – Jesteś głupia czy głupsza? Przecież to oczywiste.
- Bo to nie Chris jest ojcem? – podsunęła, widząc mój pusty wzrok.
Kubek wypadł mi z rąk, a kawa rozlała, zalewając sporą cześć mojej torebki.
- Kurwa – zaklęłam, nie do końca wiedząc, czy z powodu uszkodzenia mojego mienia, czy z powodu dopiero co zasłyszanych wieści.
- Dokładnie tak – potwierdziła Bay. – Kurwa.
Życie jednak jest trochę bardziej skomplikowane, niż sądziłam.

__________
#TroubleFF
Rozdział nudny jak flaki z olejem, dlatego jest wcześniej. Nie lubię nudnych rozdziałów. 
Więc Bay jest w ciąży? OHHO!
Odpowiadając na pytanie, które wielu z Was zadało pod rozdziałem, czemu Chrissie zwymiotowała - niektórzy ludzie z nadmiaru emocji doznają nudności, a Chrissie uderzyły one.. dość mocno. Nie, Chriss nie jest w ciąży. ;)
weee. na TOABL pojawił się drugi rozdział, jakby ktoś coś tam czytał.
Piszcie, komentujcie, jak zwykle <3
Kocham.

41 komentarzy:

  1. o matko idę czytać

    OdpowiedzUsuń
  2. Świetny rozdział! :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Awww kocham hfbsdnxij♥ x

    OdpowiedzUsuń
  4. Super mam nadzieje że nastepny rozdzial nadejdzie rownie szybko jestem ciekawa co bedzie z ashem i chrissie zycze powodzenia w pisaniu i weny<3

    OdpowiedzUsuń
  5. Rozdział wcale nie jest nudny, chociaż może trochę krótki.
    Nie zmienia to jednak faktu, że jest świetny!
    "Dobra, głownie chłopców, bo dziewczynkom jest później wszystko jedno jak magiczny plemnik księcia trafi do ich zamku." wciąż z tego leje xdd
    Ciekawe, kto jest ojcem dziecka Bay.
    Nie mogę się doczekać następnego rozdziału.
    Pozdrawiam i życzę weny ;)

    OdpowiedzUsuń
  6. wut wut wut? Bay jest w ciązy? ;O
    Nie z Chrisem, to moze z Ashtonem lmao.
    Albo z lampą Jane!
    co
    BAY Z KIM TY ZDRADZIŁAM CHRISA?
    A MOŻE NIE JESTES W CIĄŻY? ;OOOOOO

    Btw tak myślałam że pewnie w ciąży jak patrzyła na ubrania "w rozmiarze, którego nigdy w życiu nie będzie dane jej osiągnąć"
    Ale nie z Chrisem? ;oo
    Co za kutas w niej był? :c

    Boże Chrissie ulegnij bo ja nie moge sie juz doczekać aasdasfdf
    Trzeba było sie odwrocić i go pocałować i nie rzygać!!

    Ashton wziął mleko zamiast piwa >>>>>>>>>>>>>>>>>>>
    GÓD DŻOB. Tak trzymaj!

    Idk co pisać bo musze sie spakować ;-;
    soł joł :3
    @perfvirwin

    AHA I PS:
    SZKOŁA SSIE!
    TAK JAK CHRISSIE ASHTONOWI NIEDŁUGO.
    PRZEPRASZAM MUSIAŁAM.

    OdpowiedzUsuń
  7. Jak dla m,nie to jak zwykle zaczepisty

    ♥ Boskie ♥

    OdpowiedzUsuń
  8. Jeju, Twoje teksty zawsze poprawiają mi humor, wydrukuję je sobie i poprzyklejam na okładki zeszytów, może jakoś przeboleję tą szkołę xDD

    OdpowiedzUsuń
  9. świetny. czekam na kolejny. :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Jaki nudny?! Laski, był nudny?
    "No raczej nie sądzę."
    "Nieeeee!"
    "O czym ona pierdoli, jest genialny."
    "Fenomenalny!"
    Widzisz. Ha! Ja również dokładam się do tych pochlebnych komentarzy. Czytało się fantastycznie. I to jak kłamała, że mu przywaliła, następnie jego reakcja. Hahhha! Świetne.
    Szczerze mówiąc masz świetną wyobraźnię.

    Do jakiej szkoły chodzisz? Uczysz się /Chcesz się uczyć na pisarkę?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pisanie to hobby, które wychodzi mi z mniejszym lub większym skutkiem... Aktualnie idę na studia ;)

      Usuń
    2. O i zrobię podobnie jak behindbars !! Ten pomysł na cytatami na zeszyt.

      Usuń
    3. To życzę weny i wytrwałości na dalsze rozdziały! Wychodzi Ci to świetnie i na twoim opowiadaniu sama ćwiczę pisanie swojego. ^^ Inspiracjo moja. :**

      Usuń
  11. umieram! Jeśli dostanę jutro 1 z polskiego to tylko i wyłącznie przez tego bloga!

    OdpowiedzUsuń
  12. O kurwelu a jak pękła gumka a charisse jest w ciąży z Mikem O,O

    OdpowiedzUsuń
  13. Ale by się narobiło jakby Bay była w ciąży z Ashtonem. Dramaty! No ale już się następnego rozdziału doczekać nie mogę :D CZEKAM!

    ~ @luvmypizza_

    OdpowiedzUsuń
  14. Cudowny jak zwykle tylko brakowało Irwina ... :( tak go mało, że dla mnie nie starczy. Kolejny rozdział, to świetna rzecz na poprawę humoru. Bo szkoła mnie przeraża. Do następniej nn.

    Pozdrawiam ;*

    OdpowiedzUsuń
  15. Jeju dużo się dzieje ... ♥♥♥ xx

    OdpowiedzUsuń
  16. świetny rozdział

    OdpowiedzUsuń
  17. Świetne, chce nastepny

    OdpowiedzUsuń
  18. NO NIE, TY GLUPI GLUPKU! Zaluje, ze nie trafilam na twojego bloga wczesniej, bo nienawidze czekac na nowe rozdzialy. DD:
    Rozdzial zapowiadal sie taki powazny, ale w koncu napiecie opadlo. Chryste, uwielbiam te ich momenty, gdy sie przekomarzaja. Lampa aka dziewczyna Asha byla genialna, hahahah. Na poczatku troche bylo mi jakby... szkoda? Chrissie, ale gdy przypomnialam sobie co tez ona wyrabia z Michaelem i, coz, innymi to uczucie odeszlo.
    Koncowka( - Powtórzymy co? – zapytałam, wychodząc z kuchni. – Gdybym chciała z kimkolwiek, cokolwiek, powtarzać, to ty byłbyś na ostatnim miejscu mojej listy.) byla tak wspaniale sformulowana, ze jedyne co mogkam zrobic to fangirlowac.
    Nie zdazylam ochlonac po tych ekscesach z nimi, a ty mi wylatujesz z Bay i ciaza! To jest za duzo dla mnie! Nie moge tego czytac, bo cisnienie mi lata.
    Dziewczyno, jestem twoja wierna, oddana fanka do konca zycia. Amen.
    __________
    I gdybys miala troche czasu to zapraszam na hitfanfiction.blogspot.com
    Nie chce robic spamu, ale twoja opinia znaczylaby dla mnie naprawde wiele.
    Pozdrawiam :*

    OdpowiedzUsuń
  19. świetny ! *o*

    OdpowiedzUsuń
  20. Oł maj gasz już jest!
    Boszz napalony Ashton>>>>>>
    Klata>>>>>>>

    Bay w ciąży O.o no tego to nie totalnie nie spodziewałam!

    I nie mów, że nudny. on jest super, zresztą jak każdy inny. Tylko ten ma szokujące zakończenie ;)

    Uwielbiam twój talent i ciebie i cię serio podziwiam, że tworzysz takie cudo ♥ Dziękuję, że to piszesz, to zmnienia moje spojrzenie na świat.

    Nie mogę się doczekać nexta busbvbvissbhiohb

    @Agawa_Direction

    OdpowiedzUsuń
  21. super rozdział

    OdpowiedzUsuń
  22. kjgduyfo;wgd zgin! *_________________*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jak zginę to kto będzie rozdziały pisał? xD

      Usuń
  23. bay w ciąży
    najwidoczniej pękła gumka
    hahahhaha
    dobra to nie jest śmieszne. hm.
    bardzo fajny rozdział
    czekam na następny xx
    @Toriixdd

    OdpowiedzUsuń
  24. świetny *,* czekam niecierpliwie nn :*

    OdpowiedzUsuń
  25. Mam wrażenie,ze ktorys z 4 jest ojcem dziecka XDDDDD
    Obstawiam Caluma,bo ashton jest zatypowy, a ona z Michaelem mi niw pasuje. Albo Luke cooo hahahahhhahahah 3x nie

    OdpowiedzUsuń
  26. ciekawe czy chociaż wie kto jest ojcem XDD
    rozdział jest świetny <3 wcale nie jest nudny! czekam na więcej :3
    @EdytaZajac

    OdpowiedzUsuń
  27. Ashton nic nie pamięta.. załamałaś mnie :c
    cudny bardzo bardzo cudny <3

    OdpowiedzUsuń
  28. CUUUUUUUDOWNY !!!!!!

    OdpowiedzUsuń
  29. Nudny jak flaki z olejem? Ciąża Bay + seks wzrokowy Chrissie i Ashtona, a Ty mówisz, że nudny? Na mózg padło? O niczym tak bardzo nie marzyłam, jak Chris zmagająca się ze swoim uczuciem. Lew zakochał się w jagnięciu. Laska, ona pożerała go wzrokiem, cud, że się na niego nie rzuciła! Jeszcze chwila, a kolejne gacie skończyłyby w strzępach i na tt powstałoby kolejne konto (nie wiem kto wpadł na ten pomysł, ale jest moim guru xd). Kiedy oni wreszcie wyznają sobie prawdę, no kiedykiedykiedy? To Chrissie powinna zdobić mu plecy. O maluchu Bay nawet nie wspomnę. To mnie przytłacza. xx

    [edit] pisałam ten komentarz wczoraj w notatkach, bo niefortunnie rozłączyło mnie z wifi. Teraz czytam komentarze i JA PIEPRZĘ, JAK DZIECKO ASHTONA?

    OdpowiedzUsuń
  30. Nie wiem czy ja jestem az tak przewidywalna ,ale serio ,wiedzialam ze ona jest w ciazy juz jak Cris przyszedl do Chrissiei tak cos przeczywalam ze to nie dziecko Cris bo byla jakas dziwna .No bo jak mozna sie nie cieszyc z tego powodu ,wiec latwo bylo sie domyslic :D
    Hah

    OdpowiedzUsuń

Komentarz to największa motywacja dla autora, nawet ten niepochlebny.